29-31.07 - odpoczynek w Pardze ze zwiedzaniem Necromanteionu i Acheronu

Po przejechaniu tak wielu kilometrów przyszedł w końcu czas na odpoczynek. Wybraliśmy niewielką plażę w zatoce w okolicy Pargi. Ciepła, przejrzysta woda, drobne kamyczki na plaży, słońce, niezbyt wielki tłum, tradycyjne potrawy i wino w plastikowych butelkach złożyły się na czas spędzony na greckim wybrzeżu.

W niedzielę wybraliśmy się do centrum Pargi, żeby zjeść, pozwiedzać i zahaczyć o jakiś tutejszy kościółek. Parga okazuje się być przede wszystkim miastem turystycznym. Co krok sklepiki z pamiątkami, knajpki z lokalnymi potrawami, a pośród tego, w ciasnych uliczkach, tłumy (2 tysiące mieszkańców, pół miliona turystów). Ponieważ nie rozgryźliśmy systemu sprawowania nabożeństw w tutejszej kaplicy, ruszyliśmy na wzgórze wznoszące się ponad Pargą, na którym można było zwiedzić ruiny zamku. Stamtąd doskonale było widać całe miasteczko, zatokę z wysepkami i statki, włącznie z tym, który na maxa ustawione miał „By the rivers of Babilon”. Troszkę to popsuło klimat całości.

Powróciliśmy na camping by cały poniedziałek spędzić na słodkim nieróbstwie i prażeniu się na słońcu (nie licząc jednego wypadu na kebaba i na sąsiednią plażę).

Postanowiliśmy, że wtorek musi być nieco bardziej ambitny. Na pierwszy ogień poszła świątynia ku czci Hadesa i Persefony – Necromanteion. Weszliśmy w ruiny kierując się do zejścia do podziemi. Stromymi schodami zapuściliśmy się do wnętrza ziemi, gdzie w antycznych czasach ludzie spotykali się ze zmarłymi. Stanęliśmy w długiej kolejce, żeby wręczyć Haronowi obola, ale tłum był zbyt wielki i musieliśmy zawrócić. Obejrzeliśmy resztę korytarzy i pomieszczeń, które nie do końca wiadomo do czego służyły i skierowaliśmy się w stronę rzeki Acheron – mitycznego Styksu. Za jedyne 8 euro od osoby miły pan wziął nas na spływ rzeką połączony w oglądaniem „niebieskich jaskiń” na morzu. Godzinę z kawałkiem napawaliśmy się widokami, żółwiami, chłodną bryzą i wodą prosto z rzeki, w której Achilles został zanurzony jako niemowlę. Jesteśmy teraz nieśmiertelni.

Tak pokrzepieni zjedliśmy kolejnego tradycyjnego kebaba i wróciliśmy na plażę. Panowie zachęceni świeżo nabytą niezniszczalnością postanowili zwiedzić zatokę i okoliczne plaże drogą wodną. Ponad godzinę walczyli z morzem, w końcu wrócili dumni ze swych osiągnięć.

Czas wypoczynkowego ograniczenia jazdy na motorze uznajemy za udany.

KEJM